القصيدة للشاعر المغمور فى محاولة لاشهار قصائده التى تستحق
وكأن مش باقى
غير انى ارثى
من زمان مسكون ببكرة
انما مسجون بأمسى
انا اللى مولود فى وقفتك
يا بورسعيد
ونا اللى كان سبوعى
زغروطة فى زفة شهيد
ونا اللى ف خمسة يونيه
طلقت مريلتى ، وصاحبت نضارتى
وقطعت طيارتى الورق
ولبستلك كاكى
باموت
لو الشجر ف احضانك
ينام باكى
غنيت مع القمرى وفتحت شباكى
لما اللمض عيطت والنور بقى مزرق
انا قلبى كان بفته
انا قلبى اصبح ارق
من نسمة حواريكى
طبطبت على كتفك وقولتلك بوحى
وهبتلك روحى
وقعدت استنى مع الباقيين هلال العيد
من امتى باستنى ومفيش جديد
الا انكسارى
والشيبة من بدرى
وهزيمتى م التجاعيد؟
مشنوق على سلك الكهربا دلتا وصعيد
مشنوق وفوق المصطبة سهران وحيد
مشتاق اناجى القمر اتاريه مخاصمنى
انا اللى راضع مواويله وبضيه فاطمنى
ونا اللى كان القمر يندهلى ف المواعيد
لا صرختى واصلة
او صوتى ... او همستى
وكأن مش باقى
غير
انى
ارثى
سبتمبر 1991
No comments:
Post a Comment